Welcome Sts. Peter & Paul Macedonian Orthodox Church Св. Петар и Павле Македонска Православна Црква 9660 Broadway Crown Point, IN 46307 219.662.9114 www.stspeterandpaulmoc.org Кондак March 20, 2016 Weekly Bulletin Неописливото Слово на Отецот стана описливо кога се воплоти од Тебе, Богородице. Кога го обнови паднатиот образ во првичната состојба, го соедини него со божествената убавина. Исповедајќи го спасението, со збор и со дело го изобразуваме. Kontakion The undepictable Word of the Father became depictable when He took flesh of you, O Theotokos; and when He had restored the defiled image to its ancient state, He suffused it with divine beauty. As for us, confessing our salvation, we record it in deed and word.
Недела 1 на Великиот Пост, на Православието Јован 1:43-51 43. На другиот ден Исус намисли да отиде во Галилеја и го најде Филипа, па му рече: Врви по Мене! 44. И Филип беше од Витсаида, од градот на Андреја и Петра. 45. Филип го најде Натанаила и му рече: Го најдовме Исуса, синот Јосифов од Назарет, за Кого пишуваше Мојсеј во Законот, и Пророците! 46. А Натанаил му рече: Може ли нешто добро да излезе од Назарет? Филип му одговори: Дојди и види! 47. Исус, пак, кога го виде Натанаила да иде при Него, рече: Еве вистински Израилец, во кого нема лукавство. 48. Натанаил Му рече: Од каде ме познаваш? Исус му одговори и рече: Уште пред да те повика Филип, кога беше под смоквата, Јас те видов. 49. Му одговори Натанаил и рече: Рави! Ти си Син Божји, Ти си Царот Израилев! 50. А Исус, одговарајќи, му кажа: Веруваш, оти ти реков дека те видов под смоквата; ќе видиш повеќе од ова. 51. И пак рече: Вистина, вистина ви велам: отсега ќе го гледате небото отворено и ангелите Божји како се искачуваат и слегуваат над Синот Човечки. За почитувањето на иконите Почитувањето на иконите е древна црковна традиција. Според преданието, првата икона се појавила при животот на Христос: едескиот цар Авгар, кој бил болен од лепра, пратил свој слуга со молба до Христос да дојде и да го излекува; доколку не може, слугата требало да го наслика Христовиот лик и да го донесе. Кога слугата отишол кај Христос, Христос си го измил лицето, го зел платното, се избришал и на платното се изобразил неговиот лик. Има историски сведоштва дека тој Неракотворен образ се чувал долго време во Константинопол. 2
Во 7-8 век делувала ереста на иконоборството, која учела дека иконите не треба да се почитуваат. Таа ерес била осудена на Седмиот вселенски собор во 787 година. Најголем бранител на иконопочитувањето бил светиот Јован Дамаскин. До 843 година иконите целосно се враќаат во црквите: првата недела од Великиот пост, Неделата на Православието, е посветена токму на тој настан. Честопати, особено од протестантите, се осудува иконопочитувањето како идолопоклонство и прекршување на 2-та Божја заповед: Не прави за себе идол, ниту некаква слика на она, што е горе на небото, што е долу на земјата и што е во водата под земјата; немој да им се поклонуваш, ниту да им служиш, бидејќи Јас Сум Господ, Бог твој (2Мојс 20,4-5). Но, во Стариот завет не било забрането секое изобразување (на пример, имало херувими во старозаветното светилиште; а ако е така, тогаш секоја фотографија би била престап). Оваа заповед, пред сè, зборува за неописливоста на невидливиот Бог и е директно упатена против идолопоклонството, против паганската пракса на соседните народи на Израил. Но, она што не било возможно во Стариот завет, преку воплотувањето на Бога во Христа станало апсолутно возможно. Она што беше од почетокот, она што го чувме, она што со очите свои го видовме, што го разгледавме и што рацете наши го опипаа, за Словото на животот и животот се јави, и видовме, и сведочиме, и ви го навестуваме вечниот живот, кој беше во Отецот и нам ни се јави (1Јн 1,1-2). Христос, воплотеното Слово, е слика (образ, икона) на невидливиот Бог (Кол 1,15). Одбраната на иконите била одбрана на верата во Воплотувањето Христово, сведоштво дека Бог стана човек, сведоштво за Неговата 3
физичка реалност. За православните иконата не е идол, туку символ и знак на Неговото присуство во Црквата. Светите отци, следејќи го свети Васил Велики, истакнувале дека честа што му се оддава на образот (иконата), преминува на Првообразот. Ние се молиме, не на дрвото и боите, туку на образот, личноста што е насликана. А бидејќи луѓето се создадени според образ (икона) Божја, таа чест оди до Првообразот, до Самиот Бог. Затоа во Црквата не се кадат само иконите, туку и луѓето, а со тоа се оддава почит на Самиот Бог, бидејќи луѓето се Негов образ (икона). Освен тоа, сликањето на иконите е опит на Црквата (светите отци одредила како треба да се сликаат тие, а зографите само го исполнуваат тоа дело). Според тоа, иконите се доживуваат и како прозорец кон другиот свет, кон Вечноста. На иконите и фреските не се претставени произволни ликови од човечката фантазија, ниту, пак, тие се претставени реално како што биле во земниот живот, туку како преобразени личности какви што се тие прославени во Вечноста. 4
First Sunday of Lent, Sunday of Orthodoxy John 1:43-51 43 The following day Jesus wanted to go to Galilee, and He found Philip and said to him, Follow Me. 44 Now Philip was from Bethsaida, the city of Andrew and Peter. 45 Philip found Nathanael and said to him, We have found Him of whom Moses in the law, and also the prophets, wrote Jesus of Nazareth, the son of Joseph. 46 And Nathanael said to him, Can anything good come out of Nazareth? Philip said to him, Come and see. 47 Jesus saw Nathanael coming toward Him, and said of him, Behold, an Israelite indeed, in whom is no deceit! 48 Nathanael said to Him, How do You know me? Jesus answered and said to him, Before Philip called you, when you were under the fig tree, I saw you. 49 Nathanael answered and said to Him, Rabbi, You are the Son of God! You are the King of Israel! 50 Jesus answered and said to him, Because I said to you, I saw you under the fig tree, do you believe? You will see greater things than these. 51 And He said to him, Most assuredly, I say to you, hereafter you shall see heaven open, and the angels of God ascending and descending upon the Son of Man. Veneration of icons The veneration of icons is an ancient tradition of the Church. According to the tradition, the first icon appeared during the earthly life of Christ: Abgar, the king of Edessa, who was leprous, sent a servant to Christ with a request Jesus to come and heal him; if He can t, the servant should paint the image of Christ and bring it back. When the servant came to Jesus, He washed His face, took the cloth/canvas, wiped His face and His face was imprinted on it. There are historical testimonies about that Mandyllion (Image not created by man), that it was kept in Constantinople for a long time. 5
Very often, usually by the protestants, the veneration of icons is condemned as idolatry and breaking of the 2 nd commandment of God: You shall not make for yourself a carved image, or any likeness of anything that is in heaven above, or that is in the earth beneath, or that is in the water under the earth; you shall not bow down to them nor serve them (Exodus 20,4-5). But, in the Old Testament not every depiction was forbidden (for example, there were Cherubim in the Old Testament sanctuary; if it s so, then every photograph is a transgression). This commandment speaks above all about the indescribability of the invisible God and it s directly against the idolatry, against the pagan practice of the neighbors of Israel. But, that which wasn t possible in the Old Testament, through the Incarnation of God in Christ has become absolutely possible. That which was from the beginning, which we have heard, which we have seen with our eyes, which we have looked upon, and our hands have handled, concerning the Word of life, the life was manifested, and we have seen, and bear witness, and declare to you that eternal life which was with the Father and was manifested to us (1John 1,1-2). Christ, the Incarnate Word, is the image (icon) of the Invisible God (Col 1,15). The defense of the icons was defense of the faith in the Incarnation of Christ, testimony that God has become man, testimony of His physical reality. For the Orthodox the icon is not an idol, but symbol and sign of His presence in the Church. The holy fathers, following St. Basil the Great, emphasis that "The honor paid to the image passes to the prototype." We pray, not to the wood and paint, but to the image, the person which is depicted. Hence people are created according to God s image (icon), the honor passes to the Prototype, which is God Himself. That s why in the church we are censing not only the icons, but 6
the people too, and with it we give honor to God, because people are His image (icon). Besides that, painting icons is an experience of the Church (the holy fathers defined the way how they should be painted, and the artists just perform the work). Therefore, the icons are percieved as windows to the other world, to Eternity. On the icons and frescoes are not depicted some random characters from the human imagination, nor they are depicted in realistic manner how they were in their earthly life, but as transformed persons like they are glorified in Eternity. Тропар На Твојот пречист образ му се поклонуваме, Благи, просејќи прошка на нашите прегрешенија, Христе Боже. Зашто си благоволил со телото да се издигнеш на Крст, за да ги избавиш од непријателот оние што си ги создал. Затоа, благодарно Ти повикуваме: со радост си исполнил сè, Спасителу наш, Кој дојде да го спасиш светот. Troparion O Christ our God, begging forgiveness of our sins, we venerate your pure image O Good One. Of Your own will You condescended to ascend upon the Cross in the flesh and delivered those you created from the bondage of the enemy. Wherefore, thankfully we cry out: When You came to save the world You filled all things with joy, O our Savior. 7
8